W piatek 24 listopada w Czytelni Naukowej mogliśmy oglądać monodram autorstwa Barbary Wizimirskiej „Gołębiarka”. Wykonanie Krystyna Trybuła, reżyseria Szczepan Szczykno.
„Gołębiarka” przedstawia postać Kazimiery Majchrzak, warszawianki, znanej jako „karmicielka gołębi”. Wraz z siedmioma rodzinami, była jedną z pierwszych osób, które powróciły do ruin warszawskiego Starego Miasta, po wkroczeniu do stolicy wojsk radzieckich w 1945 roku.
Przed wojną Kazimiera Majchrzak pracowała, jako urzędniczka w PKO. Według relacji mieszkańców, Majchrzak codziennie po pracy kupowała 5 kg ziarna i karmiła ptaki na Placu Zamkowym. Była rozpoznawalną osobą wśród warszawiaków. Jej pasji nie przerwał nawet wybuch II wojny światowej, choć by kupić karmę dla gołębi, Majchrzak musiała zacząć wyprzedawać wszystkie kosztowniejsze przedmioty ze swojego domu oraz wydać wszystkie oszczędności.
Zaraz po wkroczeniu wojsk radzieckich w 1945 roku, Majchrzak zamieszkała w ruinie domu przy ulicy Piwnej. Od początku była obrończynią ptaków. Wydawała całą swoją 2000 emeryturę na pokarm dla gołębi. O fundusze na dożywianie ptactwa, zbiegała m.in. w miejskim magistracie. Głównym źródłem pieniędzy, była miseczka, przy której stała tabliczka z napisem: „Ofiary na pokarm dla gołębi Starego Miasta”. Zdjęcia Majchrzak ukazywały się w różnych albumach. Jej postać ukazała się także w Polskiej Kronice Filmowej (Suita warszawska). Kazimiera Majchrzak zmarła wkrótce po przymusowej przeprowadzce, prawdopodobnie w 1947 roku. Jej grób znajduje się na cmentarzu bródnowskim.
Stała się legendą Warszawy, a szczególnie Starówki. Aby uczcić jej pamięć, na kamienicy przy Piwnej 6, gdzie mieszkała, podczas odbudowy zainstalowano nad wejściem płaskorzeźbę przedstawiającą stadko gołębi, wykonaną przez Janinę Karwowską wg projektu Haliny Kosmólskiej.
